الگوهای تک بعدی:بدن سالم

این خبر را چندی پیش خواندم:

«توان حرکتی دختران ایرانی با ن 37 تا 40 ساله فرانسوی برابری می کند»

اصلا منظورم این نیست که بخواهم غربی ها را پیشرفته و خودمان را عقب مانده نشان بدهم و هی سرکوفت کنم و پز روشنفکری بدهم و .

نه اصلا، دنباله بحث قبلم است:« الگوهای تک بعدی». میخواهم این را فریاد بزنم که اسلام دین کامل است، اما ما مثلا مسلمان ها از اسلام یک کاریکاتور می سازیم، بهتر بگویم اسلام عزیز، با بهترین الگوها و کامل ترین دستورات راه را به خوبی نشان مان داده است، اما ما با فهم و عمل کج و معوجمان یک مسلمان کاریکاتوری هستیم( اول مخاطب، خودم هستم)، مگر نه اینکه کاریکاتوریست با بزرگ و کوچک کردن جزئیات باعث خلق یک تصویر خنده دار می شود، خب ما مثلا مسلمان ها هم با اسلام عزیز همین طور رفتار می کنیم، با پرداختن به یک بعد و بزرگ کردن آن و بی توجهی به دیگر ابعاد و کوچک کردن آن باعث خلق یک تصویر ناخوشایند شده ایم.

به جسم که مرکب روح است به همان اندازه(مرکب راهوار و تیز رو) باید بها داد، بدنی که قرار است بار عبادات را به دوش بکشد (و اولین آن ها هم کار کردن است و امرار معاش و کسب روزی حلال) را آیا نباید قدر دانست؟

حالا برگردم به سر خط:« توان حرکتی دختران ایرانی با ن 37 تا 40 ساله فرانسوی برابری می کند»، این یعنی عمق فاجعه، یعنی دختران مان در اوج جوانی (از نظر سنی) در سراشیبی پیری هستند، یعنی توان مادر شدن را از دست داده اند، یعنی اگر هم مادر شوند(با روش غیر طبیعی) با هزار جور عوارض که حداقلش پوکی استخوان و کم خونی و . است تا آخر عمر دست به گریبان خواهند بود، نشاط زندگی را به زودی از دست خواهند داد و آن وقت آیا می توانند نقش مادری و همسری خود را به خوبی به انجام برسانند؟

متاسفانه دختران ما در محیط بسته خانه و مدرسه رشد می کنند، محیط هایی که در آن امکان حداقل تحرک را دارند، و در اجتماع هم به اندازه کافی محیط های مناسبی که با فرهنگ اسلامی ایرانی هم سازگار باشند برای ورزش و فعالیت در اختیار ندارند. در گذشته نه چندان دور آنقدر کار های ریز و درشت(یک نمونه اش جارو کردن با جارو دستی و لباس شستن با دست و .) در خانه وجود داشت که تا حدود زیادی جبران فعالیت کم را می کرد اما با زندگی ماشینی امروز، هر روز بر عمق مشکل افزوده می شود.

تغذیه نامناسب و تنبلی را هم اضافه کنید به این عوامل، دخترانی که انگار وظیفه ای جز درس خواندن تا سطح عالی ندارند و شب ها تا دیر وقت یا مشغول درس هستند(خودمانی اش میشود خر زدن) یا جومونگ و چت و اس بازی و .

و صبح ها با یک لقمه در کیفشان مستقیم از رختخواب با سرویس راهی مدرسه اند و پشت میز های سخت و سرد تا پایان وقت و بعد هم پر کردن شکم با فست فود و سندویچ .

و کمبود ها را هم با قرص آهن و شربت مولتی و . جبران می کنند، و در خانه هم مادر محترم برای اینکه فرزند دلبندش مانند خودش خانه دار نشود و لااقل دستش در جیب خودش باشد هیچ مسوولیتی به او نمی دهد و جز درس خواندن از او نمی خواهد و برای تشویق هم یک رایانه و گوشی همراه در اختیارش می گذارد تا اوقات خود را به بهترین شکل پر کند

و از همه دردناک تر اینکه این روزها همه دغدغه شان این شده که «باربی» شوند، دختری با اندام کشیده و ساق های لاغر و .

و از اینرو هر روز روی ترازو می روند و غذای خود را کنترل می کنند مبادا ذره ای اضافه وزن پیدا کنند و راه درست آن «یعنی فعالیت مناسب بدنی» را در برنامه ندارند، دختری با اندام باربی توانایی مادر شدن را ندارد و خیلی از دختران و ن جوان هم از ترس به هم خوردن اندامشان قید فرزند آوری و زایمان طبیعی و شیر دادن را می زنند. سلامتی جسمی و روحی یک زن در گرو این است که در سن مناسب بارور شود و تاخیر انداختن باروری و جلوگیری از حاملگی عوارض گاه جبران ناپذیری دارد و بسیاری از ناباروری ها به همین دلیل است. فتامل.

ادامه دارد.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

قابل تامل: قابل توجه بچه شیعه های غیرتمند